Efectivament EGESPDV és un títol espectacular, felicitats. Pero d'aquest tema, el títol que sempre m'ha fascinat a mi és el de Conde-Duque. Que Prestancia, que sobriedad... com en quatre síl·labes i un guionet de merda aconsegueix fondre en un torbellinu de sincretisme els mons del condisme i el duquisme. Em pregunto com el pobre Olivares podia superar la bipolaritat, ¿Conde de noche, Duque de dia?
Jo si algun dia tinc pasta -pero pasta-pasta, pasta de veritat, no rotllo Porx Cayenne- me'n pillo un fijo. Conde-Duque de MrTowers. ¿que no?
Nací en una pequeña aldea fenicia, en la que se pastoreaban escolopendras y ñus. Por las mañanas comíamos sopa de escolopendras y por la tarde puré de ñus. Pero yo le pedía algo más a la vida, algo diferente, quizá un zumo de castañas.
Y me dediqué al lucrativo negocio de la venganza.
Nota: se han extendido rumores que insinúan que en realidad soy una extraterrestre radioactiva con esfera de Dyson included. Habladurías.
Claro que también eran habladurías lo de tu abuela con el orangután, y al final el cuchillo de tu abuelo fue testigo.
9 comentarios:
Venga, Ano, entra a trapo, que te la he dejado centradita.
jisjisjis
¿Es un post homenaje a Pe?? La verdad es que está muy buena.
Por cierto, no sé si conocéis un refrán que dice
"Ni gato ni perro de aquella color"
Se refiere al color rojo, se ve que antes la gente desconfiaba bastante de la gente pelirroja...
La verdad es que yo también lo asocio con Pe.
Aren't you proud, Pe?
nos quemaban por brujas, BE!
mucho Kek,gracias, pero no huelo a ajo para nada jajajajajaja
Nadie va a decir nada de la descaradísima tirada de trastos de Be a Pe?
Gran post
Concrepo en todo
Pero no me gusta el gazpacho. No soporto el tomate crudo.
However.... concrepo tb con BE
Additionally... concrepo tb con Corsi-Tiburón
Aixxxxx que calor que hace!
el gaspacho és un caldo benenoso, cregui-ma busté
és milló una bona supeta bén calantuneta. si és "mají" am picotostes pues millóquemilló
¿bale?
Efectivament EGESPDV és un títol espectacular, felicitats. Pero d'aquest tema, el títol que sempre m'ha fascinat a mi és el de Conde-Duque. Que Prestancia, que sobriedad... com en quatre síl·labes i un guionet de merda aconsegueix fondre en un torbellinu de sincretisme els mons del condisme i el duquisme. Em pregunto com el pobre Olivares podia superar la bipolaritat, ¿Conde de noche, Duque de dia?
Jo si algun dia tinc pasta -pero pasta-pasta, pasta de veritat, no rotllo Porx Cayenne- me'n pillo un fijo. Conde-Duque de MrTowers. ¿que no?
Publicar un comentario